Zoeken naar lichtpuntjes.

Poeh, het is me wat. Het Coronavirus grijpt om zich heen en ik ben als een bezetene aan het bekijken wat nu nog wel de moeite waard is om te delen. Vooral op Facebook deed ik dat de laatste tijd. Ja, sorry hoor lezers hier, maar ik was er niet zo bij met m'n hoofd. Ik beloof vanaf nu beterschap.

Op Facebook schreef en deelde ik er lekker op los. Ik ben nu eenmaal zo'n typ dat nogal impulsief is. En op zulke momenten komt het ook recht uit mijn hart. Zo gauw ik teveel ga overdenken wordt het meer een "uit mijn hoofd" ding en is het toch minder de echte Trudy die dingen tot de medemensen laat komen.(poeh, dat klinkt ook al veel te zwaar..)

Maar gisteren gebeurden er zoveel dingen op dat Facebook dat maakte dat ik er even flink genoeg van heb nu. Foto's van veel mensen bij elkaar, op het strand, op de markt, in de bouwmarkt enz, grapjes over zoiets ernstigs waar ik zo langzamerhand helemaal niet meer om lachten kan en dan ook nog mijns inziens hele domme reacties van mensen die dingen niet begrijpen, of niet willen begrijpen of het alleen maar leuk vinden om het vuurtje flink op te stoken. Geen idee. Maar ik was er helemaal klaar mee.

En schreef vanochtend dus op Facebook dat ik daar even niet meer te "zien" was. En ik haalde het icoontje van m'n startscherm af en klaar. Pff. Heerlijk! Maar toen kwam Jan. "Trudy, je krijgt hele lieve reacties. Ze vinden het zonde dat je dit doet. Vonden het juist leuk om je positieve woorden en dingen die je verder deelt en post te lezen." Oei. Komt nog een keer bij dat mijn moeder en vader, beiden 84 en dus ook aan huis gekluisterd, ook graag lezen wat mij bezig houdt. Mamma kijkt elke dag even op mijn account en vaak reageert ze daar weer op via de whats-app. (jaaa mijn moeder is zeker geen digibeet :))

Dus.. kwam ik toch weer op mijn blog terecht. Ik zette op Facebook een linkje naar hier en beloof jullie vanaf nu plechtig mijn sparks dagelijks met jullie te delen. En voor wie het nog leuk vindt om te lezen in mijn bloggeschiedenis verwijs ik hiernaar (even op hiernaar klikken) toe. Een paar jaar stukjes die vaak spontaan uit mijn toetsenbord kwamen rollen, maar die  ikzelf vaak ook nog met plezier teruglees.

Mijn lichtpuntje voor vandaag? De lieve reacties op mijn post en de vissoep die ik vandaag maakte. Van verse tomaten, ui, knoflook, garnalen en zalm. Heerlijk troostvoer, echt nodig momenteel!