Het Schatkastje.

Ik vind het zo leuk! Van die kraampjes die langs de weg staan. Met boeken of groenten, bloemen of spulletjes. Ik rijd er zelfs voor om.

Zoals jullie heel misschien wel van mij weten, ik maak graag zelf dingetjes. Haken, kransen van natuurlijke materialen plakken, dingetjes van macramé, en momenteel heb ik ook nog een nieuwe hobby erbij. Stippen. Met porseleinverf op servies, maar ik ontdekte ook dat stippen met plakkaatverf op hout, en dan even afwerken met een vernis uit een spuitbus, heel erg leuk gaat. Ik maakte al verschillende dingen.

Als je bij mij binnenkomt valt het je misschien wel op. In de kamer hangen meerdere kransen, het gestipte serviesgoed en dienbladen zijn ook aanwezig, om maar niet te spreken van de hoeveelheid gehaakte en gebreide kussens. Er kan niet zo heel veel meer bij, ik wil er ook geen uitdragerij van maken. De familie en vrienden zijn ook al voorzien van verschillende zelfgemaakte dingetjes, immers, wat is er leuker dan een zelfgemaakt cadeautje?

En dan? Hoe kan ik nu toch doorgaan met knutselen zonder de kasten vol met spulletjes, die eigenlijk te leuk zijn om achter slot en grendel te verdwijnen?

1 en 1 is 2... Er moest een kastje komen aan de weg. De naam had ik al. Het Schatkastje. Een kastje waar je langs op loopt, en dan even stil blijft staan en die ene "schat" vind. Met ook een afdeling minibibliotheek. We zochten op M.P., en daar vonden we een pakket waar een prachtig kastje mee in elkaar kon worden gezet. Voor een schappelijk prijsje. Jan ging aan de slag (de schat) en nu staat het er:

Het Schatkastje, met mooi weer zet ik 'm open, en anders is de deur gewoon niet op slot..

Gehaakte en geknoopte spulletjes

Gestipte afdeling, alles kan ook in de afwasmachine.

Ik ben er zo blij mee! Natuurlijk werd er hier in het dorp eerst een beetje gereserveerd op gereageerd. Maakte me ietsje onzeker, maar ach.. De leuke reacties die ik toch ook vaak krijg sterken me in de overtuiging dat ik ermee door moet gaan.

Nee, de hoofdprijs verdien ik er niet mee. Dat kan ook niet, alles wat erin staat is niet duur. Het moet toegankelijk zijn voor iedereen. Maar de lol die ik heb als er weer een paar boeken geleend zijn of iets verkocht is, is zo leuk!

Vanochtend ruimde ik nog een la met haakspulletjes op. Daar kwamen nog wat gehaakte slingers uit. Weer opgehangen in het kastje. Zo houd ik het leuk voor degenen die vaker even langs komen kleppen. Nieuwsgierig geworden? Als je me een mailtje stuurt wil ik je met alle plezier mijn adres geven hoor. Nou, tot ziens dan maar, ik verheug me erop!!

Big spark.

Mijn nieuwe blog heet dan wel "Little sparks of happiness", maar toch begin ik met een hele grote. Een "big spark" dus. Mijn ouders vierden vorige week woensdag hun 60 (!) jarig huwelijk!

En dat werd flink gevierd. Woensdagochtend gingen we gezellig op de koffie en 's avonds aten we chinees bij hen thuis. En op zaterdag vierden we het nog eens met familie, vrienden en buren. Een heerlijk buffet werd er toen geserveerd, in een gezellig zaaltje bij ons in de buurt. 

Ook kregen ze felicitaties van het koninklijk huis, hoe leuk (en speciaal) is dat! 

Van ons kregen ze een weekendje uit aangeboden. Binnenkort gaan wij, mijn zus, mijn ouders en ik, naar Schoorl. Daar huurden we een huisje achter een stolpboerderij. Mijn ouders kwamen vaker in Schoorl, en hoe mooi is het om dit als gezin nog eens te doen? Ik verheug me er nu al op. Ik zal dan  jullie ook zeker mee laten genieten! 

Welkom!

Oh, wat leuk dat je mijn blog gevonden hebt! Of, in ieder geval, de moeite hebt genomen om op het linkje te klikken!

Zoals ik al schreef op mijn "oude" blog, See a ladybird, het was voor mij tijd voor wat nieuws. Het laatst schreef ik daar op 18 februari vorig jaar, en daarna door omstandigheden niet meer. Maar ik begon het te missen. Er gebeurden in dat jaar nare, onzekere dingen, maar het was ook een jaar van little sparks. Mooie, kleine dingen om dankbaar voor te zijn. Nieuwe hobby's, Boris met z'n gekke capriolen, een kastje met boeken en zelfgemaakte frutsels voor het huis aan de weg en nog veel meer.

Hoe vaak ik niet gedacht heb :"Oh, dat was leuk geweest om op mijn blog te vertellen", je wilt het niet weten.. Maar goed, tijd genoeg nu om alles in te halen en jullie alsnog mee te laten genieten en misschien ook wel verwonderen. Ik ben nu eenmaal nogal impulsief en, zoals het spreekwoord zegt:"Hoe ouder hoe gekker." Die combinatie leidt soms ook tot voor mij best opmerkelijke "sparks".

Veel leesplezier!