Dus Jan bedacht zich er 10 en postte dat. Dat was best te doen, hij kon kiezen uit 30, zo telden we later..
Auto's. Ik heb er hier, zolang wij elkaar kennen, al heel veel voorbij zien komen. Van de Fiat 127, waar de remmen soms van weigerden (Mijn vader eiste dat Jan die dingen eerst repareerde voordat ik daarin achter het stuur mocht) tot zijn laatste trots, de Passat. Ze kwamen en gingen weer. Toch blij dat Jan dat alleen met auto's heeft ;)
De Fiat, en daarna een Kever. Ik werkte toentertijd in een kapsalon in Zutphen, en Jan had een droogkap voor ons gerepareerd. Hij parkeerde de auto even achter de zaak en ja hoor, hij kreeg een bon voor fout parkeren. Hij reed gefrustreerd naar huis, zocht wat afleiding in een blik naar een mooie dame voor het stoplicht en voor ie het wist zat de motorkap ook nog helemaal in elkaar. Gelukkig waren wij als kapsters zo lief voor hem om de fooienpot om te keren als bijdrage in de kosten. Van die dame heeft ie me nog niet zo lang geleden pas verteld :))
De Kever ging en de volgende auto stond alweer voor de deur. Een Derby. Gekocht van mijn neef Sander:
Helaas moest Jan, na 2 keer een botsing op dezelfde dag te hebben gehad met dit exemplaar, afscheid van de Derby nemen..
Toen kwam er een Golf I. In 2 kleuren. Ook flink in elkaar na een tijdje. De monteur van de Volkswagengarage vroeg wanneer Jan die magneet eens uit z'n auto's ging halen. Gelukkig niet zijn schuld, deze aanrijdingen, maar toch..
Er moest weer iets anders komen, dus het grote zoeken begon weer. (Later bleek dat één van Jan's hobby's te zijn.. Van knaloranje Polo tot verschillende Peugeots, T4's, waar er ook ooit één van gestolen werd en een Volkswagen Variant die Jan uit België haalde:
Op het tuinpad van haar vader.. Mirte was er graag bij! |
Samen Koninginne-dagrit rijden.. en pappa strikt Fleur's veters even.. |
Volkswagenbusjes waren hier sowieso in trek. Ook de T3 pick-up hoort al tot ons verleden. Zo handig bij het opknappen van ons huis en tuin:
Mirte hielp graag een handje.. |
Van deze reed Jan de motor in de soep. Hij belde me toen op, ik weet het nog. Met de vraag of hij het ding naar de sloop of naar ons huis moest laten brengen door het sleepbedrijf. Ik koos voor de sloop. Dat neemt ie me nog steeds kwalijk..
Jan heeft de voorliefde voor auto's niet van een vreemde. Zijn vader had het gen ook. Ook reed zijn vader een Heinkel scooter:
2 Jannen op opa's scooter... ik geloof dat ze 't leuk vonden.. |
Daarmee reden mijn schoonouders leuke ritten en ook hadden ze meetings. Voor ons nu heel herkenbaar allemaal. Schoonvader had zelfs een caravan met een deurtje achterin. Speciaal voor de Heinkel verbouwd!
Ik had het dus kunnen weten. Vaak genoeg gewaarschuwd door Jan's moeder die haar geld vaak ook in auto's op zag gaan...
En toen kwam Pino. Jan had net een poging gedaan een Volvo 240 te restaureren, maar dat eindigde in een complete sloop en dus onderdelenverkoop. En ik was er toen wel een beetje klaar mee. Met studerende kinderen en een huis waar ook flink geld in ging zitten gaf ik aan er geen zin meer in te hebben weer een dot geld bij de volgende aankoop te doen.
Jan reed toentertijd nog richting Nijmegen naar z'n werk en zag tijdens zijn speurtocht op M.P. een T3 camper te koop staan. Dat was altijd al een droom van hem. En nu stond er in Westervoort één voor een prikkie! Saillant detail.. de motor was overleden. Maar positief als Jan is, zag ie daar geen probleem in. Inmiddels had hij ook een mooie plek om de klus te klaren en zelfs ook hulp van de eigenaar van de garage. Dus wat stond 'm nog in de weg?
Met plezier werd Pino rijklaar gemaakt. Keurig binnen het budget van de opbrengst van de Volvo. Ik vergeet nooit meer die grijns op Jan's gezicht bij de eerste rit, geweldig! Bijna 7 jaar geleden is dit alweer. Intussen zijn er nog wel wat auto's langsgekomen hoor. Een Polo en een Golf voor mij, en ook Jan rijdt nu een Passat voor dagelijks gebruik. Maar Pino, die blijft nog wel een poosje. Veel te leuk de vakanties met ons gele monster!
Pino bij de krijtrotsen in Dover. |