zaterdag 25 april 2020

Ons wagenpark.

Vanochtend, tijdens ons ontbijt, kwam ons gespreksonderwerp op auto's terecht. Nou is dat niet zo gek hier hoor, 't is sowieso Jan's favoriete onderwerp. De aanleiding was een post van Jan op Facebook. Daar zette je 10 auto's op die je ooit gehad hebt, waaronder één valse.

Dus Jan bedacht zich er 10 en postte dat. Dat was best te doen, hij kon kiezen uit 30, zo telden we later..

Auto's. Ik heb er hier, zolang wij elkaar kennen, al heel veel voorbij zien komen. Van de Fiat 127, waar de remmen soms van weigerden (Mijn vader eiste dat Jan die dingen eerst repareerde voordat ik daarin achter het stuur mocht) tot zijn laatste trots, de Passat. Ze kwamen en gingen weer. Toch blij dat Jan dat alleen met auto's heeft ;)

De Fiat, en daarna een Kever. Ik werkte toentertijd in een kapsalon in Zutphen, en Jan had een droogkap voor ons gerepareerd. Hij parkeerde de auto even achter de zaak en ja hoor, hij kreeg een bon voor fout parkeren. Hij reed gefrustreerd naar huis, zocht wat afleiding in een blik naar een mooie dame voor het stoplicht en voor ie het wist zat de motorkap ook nog helemaal in elkaar. Gelukkig waren wij als kapsters zo lief voor hem om de fooienpot om te keren als bijdrage in de kosten. Van die dame heeft ie me nog niet zo lang geleden pas verteld :))

De Kever ging en de volgende auto stond alweer voor de deur. Een Derby. Gekocht van mijn neef Sander:




Helaas moest Jan, na 2 keer een botsing op dezelfde dag te hebben gehad met dit exemplaar, afscheid van de Derby nemen..

Toen kwam er een Golf I. In 2 kleuren. Ook flink in elkaar na een tijdje. De monteur van de Volkswagengarage vroeg wanneer Jan die magneet eens uit z'n auto's ging halen. Gelukkig niet zijn schuld, deze aanrijdingen, maar toch..

Er moest weer iets anders komen, dus het grote zoeken begon weer. (Later bleek dat één van Jan's hobby's te zijn.. Van knaloranje Polo tot verschillende Peugeots, T4's, waar er ook ooit één van gestolen werd en een Volkswagen Variant die Jan uit België haalde:


Op het tuinpad van haar vader.. Mirte was er graag bij!

Samen Koninginne-dagrit rijden.. en pappa strikt Fleur's veters even..

Van alles hebben we gereden. Oh ja, en natuurlijk de T1. De mammabus werd ie bij ons thuis genoemd. Ik reed er veel in. Met 9 plekken was het een ideaal vervoermiddel met o.a. kinderfeestjes!
Volkswagenbusjes waren hier sowieso in trek.  Ook de T3 pick-up  hoort al tot ons verleden. Zo handig bij het opknappen van ons huis en tuin:


Mirte hielp graag een handje..

Van deze reed Jan de motor in de soep. Hij belde me toen op, ik weet het nog. Met de vraag of hij het ding naar de sloop of naar ons huis moest laten brengen door het sleepbedrijf. Ik koos voor de sloop. Dat neemt ie me nog steeds kwalijk..

Jan heeft de voorliefde voor auto's niet van een vreemde. Zijn vader had het gen ook. Ook reed zijn vader een Heinkel scooter:


2 Jannen op opa's scooter... ik geloof dat ze 't leuk vonden..

Daarmee reden mijn schoonouders leuke ritten en ook hadden ze meetings. Voor ons nu heel herkenbaar allemaal. Schoonvader had zelfs een caravan met een deurtje achterin. Speciaal voor de Heinkel verbouwd!

Ik had het dus kunnen weten. Vaak genoeg gewaarschuwd door Jan's moeder die haar geld vaak ook in auto's op zag gaan...

En toen kwam Pino. Jan had net een poging gedaan een Volvo 240 te restaureren, maar dat eindigde in een complete sloop en dus onderdelenverkoop. En ik was er toen wel een beetje klaar mee. Met studerende kinderen en een huis waar ook flink geld in ging zitten gaf ik aan er geen zin meer in te hebben weer een dot geld bij de volgende aankoop te doen.

Jan reed toentertijd nog richting Nijmegen naar z'n werk en zag tijdens zijn speurtocht op M.P. een T3 camper te koop staan. Dat was altijd al een droom van hem. En nu stond er in Westervoort één voor een prikkie! Saillant detail.. de motor was overleden. Maar positief als Jan is, zag ie daar geen probleem in. Inmiddels had hij ook een mooie plek om de klus te klaren en zelfs ook hulp van de eigenaar van de garage. Dus wat stond 'm nog in de weg?

Met plezier werd Pino rijklaar gemaakt. Keurig binnen het budget van de opbrengst van de Volvo. Ik vergeet nooit meer die grijns op Jan's gezicht bij de eerste rit, geweldig! Bijna 7 jaar geleden is dit alweer. Intussen zijn er nog wel wat auto's langsgekomen hoor. Een Polo en een Golf voor mij, en ook Jan rijdt nu een Passat voor dagelijks gebruik. Maar Pino, die blijft nog wel een poosje. Veel te leuk de vakanties met ons gele monster!


Pino bij de krijtrotsen in Dover.

dinsdag 21 april 2020

Sparks in de tuin.

Time flies when you're having fun.. Nou, de fun is er momenteel nogal vanaf, maar toch vliegt de tijd. Alweer de vijfde week "binnen" zitten gehad. Ik moet nog erg moeite doen om de schwung erin te houden. Druk op zoek naar de sparks, om maar in mijn eigen blog-taaltje te zeggen.

Zat te doen nog steeds in en om huis. De tuin vordert al flink, maar ik heb nog een stukje te ontginnen. Ach ja, elk jaar nam ik mezelf voor één en ander eens goed aan te pakken, maar meestal ontbrak me de tijd (en zin ook wel eerlijk gezegd). Nu voelt de drang toch groter om me nuttig te maken, dus de tuin vaart er wel bij.

Ook hebben we weer gezelschap van de buxusmot. Vorig jaar zag Jan online een verhaal van een man die met de hogedrukspuit die dingen uit de struiken had gespoten. Dus zo'n geval op M.P. gekocht, en warempel, het hielp! Nu pak ik het maar weer rigoureus aan. 's Morgens gaan m'n laarzen aan, ik start dat ding op, en verniel de vorm van m'n struiken vol passie. Poeh, best eng als je ziet hoe ze er nu uitzien, doet me denken aan de coronakapsels die langskomen op Facebook :)) Ach, komt goed. Over een poosje maak ik er weer een mooie vorm in, ik kan me er al op verheugen..

Verder zorg ik voor vers voer. Pluksla en spinazie ingezaaid in "de koude bak", aardbeienplantjes uitgepoot, de fruitbomen hebben een snoeibeurt gehad, dus wat dat betreft is het een kwestie van pappen en nathouden. Elke avond met de tuinslang rond doet eigenlijk toch wel wat. Wist ik ook wel maar ja.. kwam er nooit zo van.. bloos...

En dan was het daarna tijd voor de plantjes. Maar ik kom momenteel nog niet in winkels, en Jan heeft er ook geen kaas van gegeten, dus wat nu? Vrijdag, toen we een mooie fietstocht in de buurt maakten, zagen we de oplossing. Plantjes aan de weg. Op wel 4 verschillende plekken langs de route. Meenemen ging even niet, mijn fietstassen zaten vol met thermosfles, cakejes, picknickkleed enz, dus daar was op dat moment geen ruimte voor. Oplossing? Op zaterdag, op weg naar de Tondense en Empense heide, waar we gingen wandelen, erlangs.



Even van de fiets af, de benen strekken 


Ruggensteun bij elkaar.. Zie je die haarband? Zelf gehaakt, mijn haar ontploft na 2 maanden  zonder knippen :)


Dahliaknollen, vergeetmenietjes, stokrozen, geraniums en nog veel meer leuks stond er te koop in de verschillende kraampjes. Ik heb zoveel gekocht, dat de grond bij de achterbank van de Passaat vol was. In de kofferbak zat Boris, en die lust alles, dus vandaar.

Zondag begonnen we met ontginnen. En gisteren ben ik verder gegaan. Inmiddels staat de helft van de plantjes in de grond en in emmers. De rest wacht. Ik denk dat ik vanmiddag de tuin opzij ga doen. Foto's gaan zeker nog volgen. Maar voor nu.. het geeft me zoveel voldoening, zo'n tuin vol nieuws! Had ik eerder moeten doen! ;)

dinsdag 14 april 2020

Winkelen.

Winkelen. Tja, ik ben er eigenlijk niet echt een fan van. Vind het wel heel gezellig om samen met mijn dochters een dagje de stad in te gaan, maar dan meer om bij te kletsen. Zelf koop ik dan maar weinig. Als ik echt kleding nodig heb doe ik dat het liefst alleen.

Momenteel laat ik de winkels links liggen. Jan deed tot vorige week dinsdag de boodschappen. Die dag kwam hij na zich gedoucht te hebben weer richting slaapkamer en vertelde mij daar niet echt lekker te zijn. "Een grieperig gevoel, wat hoofdpijn en mijn neus loopt." Bij mij gingen alle alarmbellen rinkelen. Of hij toch nog naar z'n werk moest gaan, vroeg hij zich af. Begrijpelijk, Jan is niet van het thuisblijven op zo'n moment. Maar in deze tijd ligt dat toch wel even heel anders. 

Ik ben van het praktische. Het bed werd verschoond, het huis kreeg nog maar eens een flink sopje en de deurklinken en wc en badkamer werden nog maar eens met wat bleek extra gedaan. En ook meteen vroeg ik me af hoe ik het nou met Boris moest regelen, dat beest moet toch 3 keer per dag uitgelaten worden.. Maar na ge-apt te hebben met de kinderen vertelde Fleur me dat als Jan geen koorts had, ik er nog wel uit mocht. Pff..

Dus ik liet Boris uit, zoals gewoonlijk mensen met een grote boog omzeilend. Voelde sowieso al goed, maar nu extra. Het leventje ging z'n gang verder. Jan bleek achteraf gelukkig niet erg ziek, hoogstens wat verkouden. Hij is vanaf vandaag weer naar zijn werk vertrokken. 

Alleen de boodschappen, dat was even een dingetje. Jan deed die dus. Maar hoe nu? De laptop werd opengeslagen en we kwamen al snel tot de conclusie dat de supermarkten in ons dorp geen bezorgmomenten meer te bieden hadden tot de Pasen. Gelukkig in een dorp verder wel. Account aangemaakt, en de volgende dag werden de boodschappen op het afgesproken tijdstip bezorgd. Hoe ideaal! 

Het enige nadeel van zo boodschappen doen is het feit dat je vergeten dingen niet opmerkt zoals als je rondloopt in de winkel. Ik had een huzarensalade in gedachte bij de barbecue, maar helaas. Zondag, toen ik de benodigdheden uit de koelkast trok, greep ik mis.. Hoe nu? 

Zelf maken dus maar! Ik struinde in koelkast en kelder naar de ingrediënten en kijk hier:






Genoeg om een geïmproviseerde old skool huzarensalade van te maken. Wat koken, aanbakken, in blokjes snijden en mengen en klaar. Hij smaakte nog heerlijk ook!






Boris vond , zoals gewoonlijk, de bedrijvigheid in de keuken ook heel interessant. Altijd spannend of er misschien per ongeluk iets valt. Maar, toen ik omkeek, zag ik hem zo liggen:






Schooien is soms nog best vermoeiend ;)

woensdag 8 april 2020

Stipjes zetten.

Ik vertelde jullie al over het kastje dat ik aan de weg heb staan. Nu staan er voornamelijk boeken in, zo kan ik toch nog een steentje bijdragen in deze crisis in de vorm van een boek.

Regelmatig worden er ook leuke dingen naar het kastje gebracht. Eergisteren een kookboek van Jamie, dat heb ik er maar even uitgepikt, toch leuk om eens een lekker nieuw recept te proberen. Ik ben een fan, en dit boek had ik nog niet.

Vorige week stond er een plastic tas bij het kastje. Jan was op dat moment even bij de bus voor bezig, en hij hoorde al dat er iets neergezet werd. Wie het gebracht had wist hij niet. Hij gaf de tas aan mij en ik ontdekte tot mijn vreugde dat er 2 leuke kleine theepotjes in zaten. Een groene en een blauwe. De groene met bekers erbij, de blauwe met lieve kleine kopjes. "Daar kan ik wel wat mee"! ging het door mijn hoofd. De spulletjes werden in de gang gezet en het broeden begon.

Ik heb een hobby moet je weten, stippen. Met porseleinverf op aardewerk. Op vazen, borden, kannetjes, wat maar voor handen is. Zo leuk om te doen!

Ik brainstormde wat, deed wat inspiratie op op Pinterest, wikte en woog, en toen wist ik het. De verf en de spulletjes werden tevoorschijn gehaald en het stippen kon beginnen:


Het basisprodukt. Eerst ontvet je het met een goede ontvetter.

De eerste stipjes staan erop. Laten drogen..



De tweede laag. Heel zachtroze.

En dan nog een gebroken wit laagje. En, als je heel goed kijkt, een klein rood stipje in het hartje van de bloemetjes.

Het dekseltje wordt ook niet vergeten.

De kopjes nog een bijpassend bloemetje, en het set is klaar :)

Tijd voor het groene set:


De kleurtjes zijn uitgezocht. 

Daar gaan we..







Bloemetjes en vogeltjes, ik hou er toch van :)




Nu moet de boel eerst flink drogen, ik laat het meestal een paar dagen met rust. Dan gaat het de oven in, die zet ik op 160 graden en ik zet de klok op 45 minuten. Als alles afgekoeld is mag het er weer uit. Dan is het vaatwasmachinebestendig.

Het is zulk leuk werk dit, echt verslavend. Wil je ook gaan stippen? Google er maar even op. De spulletjes en ook een leuk boek zijn allemaal wel via het internet te bestellen. Veel plezier alvast!

P.s. Ben jij de gulle gever? Laat me het even weten, ik ben stiekem best benieuwd!

maandag 6 april 2020

Huismus.

Ik moet jullie wat bekennen. Ik ben een echte huismus. Lekker tutten in en om het huis, beetje creatief bezig zijn, koken, de tuin doen en soms een aflevering van een serie op Netflix kijken is voor mij al genoeg om tevreden te zijn. Deze eigenschap komt in deze tijd goed van pas..

Maar natuurlijk kan ik ook volop genieten van een weekendje weg in Pino, ons Volkswagen campertje. Vooral van de meetings, die beginnen zo in April. Weer de vrienden zien, die we hebben leren kennen door onze gezamenlijke interesse, gezellig bijkletsen onder het genot van een drankje en een hapje (vaak ook van de BBQ), dat dus. En dat missen we nu. We hebben er zelfs al over gedacht Pino in het tuinhuis te zetten en daarin een paar nachtjes te slapen. Maar da's toch niet hetzelfde zonder al onze vriendjes : |

Dus maakten we er aflopen weekend zelf maar wat van. Jan had, op verzoek van zijn baas, vrijdagmiddag al vrij. Ik bakte een lekker brood met appel, rozijnen en amandelen met een beetje chocolade erover en zorgde dat dat ding warm uit de oven kwam toen Jan thuis arriveerde. Hmm lekker..






's Middags, op een tijdstip dat we verwachtten dat het niet druk was in het bos, wandelden we een stuk. Boris kan daar ook echt van genieten. Ik durf 'm niet meer los te laten lopen,  bang dat ie een keer wat uitvreet en ik zo toch onbedoeld in contact kom met de baasjes van soortgenoten. Had ik al genoemd dat ik overdreven voorzichtig ben ;) Ik schaam me er niet voor...



Deze kwamen we tegen tijdens het wandelen. Ik hou ervan!



Zaterdag ging Jan weer verder in de schuur.  Er lijkt geen eind aan te komen. Als ik binnen ben zie ik, als ik m'n mobiel ff tussendoor check, spullen uit die schuur langskomen op M.P. Grappig.. het eerste is al verkocht en opgestuurd.  En ik? Ik ontdooide de vriezer. Met de föhn. Ach ja, ik moet toch iets met dat ding momenteel...



De deur van het apparaat sloot niet meer goed. Tijd voor actie dus.


En ik "bakte" een bokkenpootjestaart. Leuk om eens iets nieuws uit te proberen. Hij was goed gelukt. Ga ik nog eens doen, maar dan weer een ander nieuw recept.



De tulpen kreeg ik van Jan, toen hij de boodschappen had gehaald zaten deze er ook bij. Lief hè?


Zondag waren we voornamelijk thuis. Alleen zo tegen een uur of 2 wandelden we hier in de buurt een stukje met Boris. We kwamen bijna niemand tegen. En toen het hondenspeelveld vlakbij ons huis leeg bleek te zijn mocht Boris even los. Geweldig vond hij dat!

Verder brachten we onze dag in de tuin door. Geen straf hoor.












De BBQ werd aan het eind van de dag uit de "verpakking"gehaald en zo genoten we later van een maaltijd in de zon.

Best uit te houden in huis en tuin. Nog steeds wel. Het blijft stiekem ook wel een uitdaging om elke dag weer gemotiveerd te blijven , maar ik doe mijn best. En jullie?