In gebed.

De dagen kabbelen hier voort. Jan gaat nog naar zijn werk. Dat is best een beetje dubbel. Fijn dat er voor hem nog volop werk is momenteel, maar het besmettingsgevaar vind ik eng. Ik heb namelijk astma en behoor dus tot de groep die toch wat kwetsbaarder is.  Ik blijf dus zoveel mogelijk binnen. Heb mijn werkzaamheden buitenshuis stilgelegd , de enige keer dat ik nog buiten kom is als ik Boris uit moet laten.

Boris. Ja, da's mijn redding momenteel. Hij is mijn aanspraak, ik moet voor hem zorgen overdag en ik lig regelmatig in een deuk om hem. Want hij is echt een geval apart. Hij is een kruising Heidewachtel/Labrador en heeft een prachtige mix van eigenschappen:

Van de Heidewachtel: Boris is slim, zeg maar gerust uitgekookt. Als je hem iets vraagt om te doen moet hij daar eerst echt even over nadenken. Meestal doet hij daarna dan netjes wat je zegt. Als je geluk hebt. Ook is ie razendsnel. Als het hek open staat, is ie weg. Er achteraan rennen heeft geen zin, vindt ie maar wat leuk, dat spelletje. Ik ben al eens op de stoeprand voor het huis gaan zitten, toen kwam hij toch eventjes kijken of er misschien iets aan de hand was, en kon ik 'm aan zijn tuig grijpen. Dat tuig is dan ook best handig bij hem. Nadien heeft er voor lange tijd een bordje aan het hek gehangen: "Hek dicht voor Boris a.u.b."

Van de Labrador: Water vindt ie prachtig. En modder is nog leuker. Of zo'n heerlijk stinkend iets, waar je dan uitgebreid in kunt rollen. Hij houdt ook van eten. Veel vooral, en alles. Konden we voor Tukker, onze vorige hond, alles laten liggen, deze jat. Als pup de mandarijntjes uit de fruitschaal, de spijkers uit opa's schuur, het maakt hem echt niets uit. Ooit viel er een bloempotje kapot in huis. Het was turquoise. Ik deed Boris even in de gang, veegde de scherven op en haalde er voor de zekerheid de stofzuiger overheen. De volgende dag, toen Boris poepen moest, was het bruin met turquoise.. Buitenshuis eet hij ook alles wat hij tegenkomt. Hij zou zo bij de gemeente-opruimdienst kunnen gaan werken...

Eten, daar is Boris sowieso gek op  De hele dag probeert hij uit of hij niet toch een bak vol krijgt. Hij gaat dan bij z'n bak zitten en probeert je zo te hypnotiseren dat je echt gelooft dat ie nog niets gehad heeft. Zo heeft hij Jan en mij regelmatig voor het lapje gehad. Met tussenpozes van 10 minuten weer een bak vol.. Momenteel zetten we de maatbeker zo neer dat het duidelijker is voor de ander.

Wie weet krijg ik nog wel een bak vol...

Tukker mocht bij ons nooit op de bank. Boris eigenlijk ook niet, maar hij heeft mij verleid. Nu mag ie alleen 's ochtends eventjes, hij vindt dat heerlijk, maar nog steeds een beetje spannend, kijk maar..

Hij probeert ook vaak op de gekste manieren mijn aandacht te trekken. Gisteren, toen ik even in de keuken bezig was:

En vandaag, toen ik zat te lezen, zag ik hem ineens zo liggen:

Hij hield dat minuten lang vol. Zo lang, dat ik ruim de tijd had mijn telefoon te pakken en een foto te maken. Maar wat ik me nou toch eigenlijk afvraag hè, zou ie nou in gebed zijn geweest? Smekend om een lange wandeling in zijn geliefde losloopgebied??